8 miesięcy....

września 24, 2015

Witajcie Kochani :)

Witam Was bardzo serdecznie już jesienną porą :)

Dziś przychodzę podzielić się z Wami paroma zdjęciami zrobionymi w sobotę w czasie trwania

VII Tarnowskiego Turnieju w podnoszeniu ciężarów "LELIWA 2015".

Zdjęcia wykonane przez MKM ONLINE Media:

Koncentracja przed startem :)

40 kg na sztandze :)

46 kg na sztandze :)

Gratulacje i podziękowanie dostałam od samego Pana Prezydenta Tarnowa :)

Wszystkie zawodniczki, które brały udział w zawodach :)

Gratulacje i podziękowania dla nich :)

Moja pamiątkowa statuetka z udziału w zawodach oraz medal mojego Ukochanego Męża :)

Zajął pierwsze miejsce w kategorii wagowej +75 kg :)

Zawody odbywały się w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie.

Jeśli chodzi o mój start to niewiele zabrakło mi do zaliczenia 46 kg w trzecim podejściu. Gdyby prawa ręka < ta kontuzjowana >się nie cofnęła to byłabym bliska wyrównania swojego rekordu życiowego. Niestety kontuzja daje o sobie znać i ostatecznie zajęłam V miejsce z wynikiem 43 kg.

Jestem zadowolona ze startu, bo widzę że siła jest i wynik idzie do przodu. To znaczy, że treningi i przygotowania nie idą na marne. Jeśli tylko będzie zdrowie będę mogła dalej realizować się w sporcie i nadal pokonywać własne słabości.

Jednak na chwilę obecną mam tygodniową przerwę w treningach. Od soboty boli mnie prawy bark....

Kontuzja daje o sobie znać.

Byłam wczoraj u chirurga z ręką. Uważa on, że prawa ręka jest bardzo przeciążona. Przepisał mi leki i kazał wykonać USG prawego stawu barkowego. Chcę sprawdzić czy nic się tam nie naderwało.

Niestety czas oczekiwania w przychodni, w której miałam wykonać dane badanie wynosi 8 miesięcy...

Tak, tak na badanie z NFZ trzeba troszkę poczekać....

Powiedziałam pani z rejestracji, że nie mogę tyle czekać to ona stwierdziła, że do końca roku na pewno nie ma miejsca i ona nic na to nie poradzi....

No comment...

Póki co biorę lek od wczoraj i ręka mniej boli. Ten tydzień robię sobie całkowitą przerwę od treningów. Staram się oszczędzać rękę w miarę możliwości jak najwięcej. Ciężko jest jednak to zrobić jak ręka zastępuje mi również nogi... No, ale cóż- życie...

Mimo tych wszystkich zdrowotnych perypetii staram się myśleć pozytywnie i uśmiecham się do losu mimo przeróżnych przeciwności. Wam również tego życzę by uśmiech nigdy nie schodził z twarzy :)