Szacunek za szacunek- ludzka głupota nie zna granic....

Witajcie Kochani,

Czasem tak ciężko jest mi usiąść, pozbierać myśli, a następnie przelać je na papier. Czasem brakuje mi najzwyczajniej czasu. Kilka miesięcy temu udało mi się znaleźć pracę i w sumie oprócz obowiązków w domu, treningów to ona zabiera mi jak najwięcej czasu.  Każda osoba pracująca zdaje sobie sprawę jak bardzo może być praca wyczerpująca i wysysająca z nas energię.  Nie chcę narzekać, bo jestem zadowolona z zajęcia jakim się zajmuje na co dzień, ale czasem jest mi smutno, bo nie mam siły na nic, szczególnie na pisanie i na blog.

Ostatnio co raz bardziej irytują mnie ludzie. Nie chcę powiedzieć, że stałam się odludkiem, ale ludzie i ich zachowania po prostu doprowadzają mnie do szału. Czasem jest mi wstyd, że jestem człowiekiem i ponoć istotą świadomą, która umie myśleć i okazywać uczucia. Mam wrażenie, że zwierzęta są od nas miliony razy mądrzejsze. Dziś o jednym takim przykładzie głupoty i złośliwości....

źródło: http://www.obrazki.jeja.pl/82108,pokaz-innym-szacunek.html

Starsi ludzie niejednokrotnie wymagają od nas szacunku i jak najbardziej się z tym się zgadzam, że im się to należy, ale jeśli od kogoś oczekujemy szacunek to chyba najpierw zaczynajmy od nas samych.Kilka dni temu miałam nieprzyjemną sytuację w tramwaju, która już nie pierwszy raz pokazała mi jak złośliwi i chamscy potrafią być starsi ludzie.

Myślą, że są starsi to im się wszystko należy i wszystko im wolno z tytułu wieku i zebranych doświadczeń.  Razem z Mężusiem wsiadaliśmy do tramwaju. Miejsce oznakowane, przeznaczone dla osoby niepełnosprawnej było zajęte, gdyż stał tam rower. Mąż grzecznie zapytał się czyj to jest rower i czy jego właściciel może go zabrać, bo to miejsce przeznaczone jest dla osoby niepełnosprawnej. Najpierw w tramwaju zapanowała cisza. To Mężuś  ponowił pytanie. Nagle z siedzenia obok nas wstał jakiś starszy pan i powiedział, że to jest jego rower. Mężuś spokojnie powiedział mu, że to miejsce nie jest dla bagażu i roweru, lecz dla osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim i matek z wózkami dziecięcymi.

Skoro są takie miejsca wydzielone dla takich osób w autobusie czy też w tramwaju to mają przecież służyć w jakimś celu. W tym przypadku dla bezpieczeństwa tych osób. Nagle ten pan zrobił awanturę na cały tramwaj, że rower jest to samo co wózek inwalidzki- w ogóle nie zwracał uwagi, że na tym wózku siedzę ja- żywa istota, człowiek tak samo jak on, posiadający uczucia i swoją godność.  Odpowiedziałam mu, że to nie jest to samo. Rower to jest jedynie przedmiot,  a ja jestem tak samo on człowiekiem. To, że jestem niepełnosprawna to nie znaczy, że jestem w czymś gorsza od niego.  On powiedział, że też jest niepełnosprawny i zaczął wymachiwać legitymacją osoby niepełnosprawnej. W tramwaju zaczął się ogromny szum i awantura. Większość ludzi była za nami i pod wpływem tych nacisków ten pan przestał już krzyczeć tylko przesunął ten rower i jak się okazało mógł stać z nim w innym miejscu, nie blokując miejsca osobie niepełnosprawnej czy też osobom z wózkiem dziecięcym. Wystarczyło jedynie troszkę ludzkiej życzliwości i empatii, a nie było by tego całego incydentu. 

Po prostu brak mi słów, by móc określić te chamskie zachowanie. Jak dla mnie była to wyłącznie ludzka złośliwość. Mógł wstać i zrobić to od razu, a nie robić takie cyrki i tworzyć teatrzyk, w którym grał rolę główną. Ciekawe jak by się czuł jakby był na moim miejscu. On miał wybór- mógł przesunąć rower i krzywda   mu się nie działa żadna. Ja niestety takiego wyboru nie miałam. W miejscu przeznaczonym na wózek są uchwyty, dzięki którym mogę się przytrzymać i nie spać z wózka w momencie ostrego zahamowania pojazdu. Czy tak wiele potrzeba by ktoś mógł się otworzyć na drugiego człowieka. Przecież to nic nie kosztuje. Myślenie nie boli.  Wystarczy jedynie trochę ludzkiej życzliwości i wówczas wszystko wygląda inaczej. 

Nie bądźmy obojętni wobec słabszych od siebie. Nigdy nie wiemy, kiedy to my możemy znaleźć się na miejscu właśnie takiej osoby.  Życie jest nieprzewidywalne i przewrotne. Dziś jesteśmy młodzi, zdrowi, sprawni. Nigdy nie wiemy, kiedy role się odwrócą. 

Zostawiam Was z tą refleksją i życzę miłego słonecznego tygodnia!!!! :*

 Wasza Krupcia :*