Takie małe, a cieszą :)

Kochani Moi,
Jestem przeszczęśliwą osobą. Nawet nie wyobrażacie sobie jakiego wspaniałego mam Ukochanego. Wczoraj w taki masakryczny upał postanowił zrobić mi niespodziankę. Zrobił i to ogromną :) przyjechał do mnie,  do szpitala i został ze mną aż do dzisiaj. 
Nie mogłam uwierzyć w to, że przyjeżdża.  W końcu mogłam go zobaczyć, ucalowac,  przytulić. Myślę,  że ta nasza rozłąka jeszcze bardziej nas przybliżyła do siebie. Ukochany tęsknił bardzo i przyjechał do mnie. Dla kogoś innego może to nic nie znaczyć, a dla mnie jest to kolejny dowód jak bardzo mu zależy na mnie. Uważam,  że takie małe gesty i czyny mówią więcej niż wylewne wyznania. Ukochany potrafił przyjechać do mnie nie zważając na nic. Żadne warunki atmosferyczne mu w tym nie przeszkodziły: ani zaspy śnieżne ani niemiłosierne upały.
Pobyt tutaj upływa mi już w miarę szybko. Do końca zostało mi niewiele dni, a po odwiedzinach Ukochanego mam jeszcze więcej siły,  aby móc wytrzymać do końca. Nie mogę doczekać się powrotu do domu i do Ukochanego.  Wiem także,  że każdy dzień przybliża nas do ponownego spotkania :) i tego będę się trzymać :)
Przez tydzień intensywnej rehabilitacji mojej ręki widzę poprawę.  Ból pojawia się sporadycznie,  a nie tak jak było do tej pory był przez cały czas. Krytycznym momentem była chwila,  kiedy nie mogłam ruszyć ręką i wykonać jakieś czynności . Na szczęście póki co mam to już za sobą. Ukłony w stronę osób, które rzeczywiście i rzetelnie zajęli się moją kontuzją. Pomogli wrócić mi do sprawności.
Kochani życzę Wam miłego tygodnia :) bawcie się i korzystacie z pogody jak najwięcej :*
Wasza Krupcia ;*