Zdrowy egoizm

Witajcie Kochani,
określenie "zdrowy egoizm" słyszeliśmy pewnie nie jeden raz, ale czy kiedykolwiek zastanawialiśmy się co ono dokładnie oznacza? Pewnie nie. Dziś chciałabym troszkę odnieść się do tego tematu...

źródło: http://neurointuicja.pl/egoista/

Określenie "egoizm" jest to "nadmierna albo wyłączna miłość do samego siebie. Egoista kieruje się przeważnie własnym dobrem i interesem, nie zwracając zbytniej uwagi na potrzeby i oczekiwania innych. Odnosi wszystko do siebie, patrzy na świat poprzez pryzmat "JA", nie uznaje wewnętrznie systemu wartości społecznie akceptowanych". - źródło: Wikipedia
Często "zdrowy egoizm" jest mylony właśnie z taką postawą.

Kiedyś pisałam wam post o świecie widzianym oczami wrażliwca----> Oczami nadwrażliwca .
Ten świat nie jest łatwy i prosty. Często osoby wrażliwe zapominają o sobie. Chcą pomagać innym, troszczą się o bliskich i zamartwiają różnymi problemami. Często takie osoby nie potrafią być asertywne i niestety przez to wpadają w różne pułapki manipulacji. Nie potrafią również obiektywnie oceniać danej sytuacji... Często są wykorzystywane, nawet przez bliskie im osoby. Skąd to wszystko wiem, bo właśnie taka sama jestem.

Od kiedy tylko pamiętam mój umysł i serce były otwarte na drugiego człowieka. Kocham ludzi i lubię z nimi przebywać. Lubię ich słuchać. Uważam, że każdy z nas jest wyjątkową istotą, która ma prawo być szczęśliwa. Jednak zbyt duża otwartość na drugiego człowieka potrafi być niezdrowa, tak samo jak całkowity brak otwartości. Czasem by pomóc drugiemu człowiekowi zapominamy o sobie, a ta druga strona to wykorzystuje- świadomie bądź nie.

Każdy człowiek jest pojedynczą jednostką, która ma prawo godnie żyć i być szczęśliwym. Ma prawo do własnego rozwoju i realizacji swoich planów. Nikt nie ma prawa tego zmieniać ani ograniczać. Trzeba znaleźć w życiu pewną równowagę między udzielaniem pomocy a byciem wykorzystywanym. Nie bójmy się mówić "nie". Nie każde "nie" jest czymś złym. Powinniśmy robić to co jest zgodne z naszym sumieniem oraz z tym co nam dyktuje serce. Nie możemy dać się zagonić w poczucie winy. Jest to najgorsza droga, która może zaprowadzić nas do poważnych zaburzeń psychicznych... Depresja, nerwice, spadek poczucia własnej wartości, ciągłe niezadowolenie z siebie i życia to jedynie kilka przytoczonych skutków nieustannego poczucia winy. A gdzie w tym wszystkim jesteśmy my sami???

Już wielokrotnie Wam mówiłam- życie mamy jedno i to w jaki sposób je przeżyjemy zależy wyłącznie od nas samych. Nasze decyzje, dokonywane wybory, to jaką drogą podążamy powinno zależeć wyłącznie od nas samych. To my później podążamy tą drogą i walczymy z problemami, jakie nas spotykają... Zostajemy z tym wszystkim zupełnie sami.

"Zdrowy egoizm" jest to połączenie miłości do siebie samego z umiejętnością odmawiania tak, aby nikogo celowo nie skrzywdzić ani obrazić. Powinniśmy zawalczyć o siebie i swoje marzenia. Jeżeli czegoś nie chcemy to nie róbmy tego. Nikt nie może nas do niczego zmusić, jeżeli nie mamy na to ochoty. Pomagać, ale z rozsądkiem. Nie dajmy się wkręcić w wir manipulacji i wzbudzania poczucia winy poprzez dotykanie naszych słabych stron nawet jeżeli czynią to osoby nam najbliższe...
To nie jest łatwe, ale naprawdę potrzebne i nam i tym osobom, by mogły się zastanowić nad własnym życiem i samym sobą...

Przez ostatni czas sama się wplątałam właśnie w taki wir... Z każdym dniem miałam wrażenie, że duszę się już w tym układzie, ale nie potrafiłam zerwać tego układu... Zauważałam, że wszystko to nie tyle dotyka mnie, ale i relacji z innymi ludźmi... Ktoś jednak uświadomił mi, że nie mogę brać odpowiedzialności za wszystkie osoby, nawet jeśli jest to ktoś mi bardzo bliski. Powinnam wyważyć naszą relację, tak aby nie krzywdzić tej osoby ani samej siebie... Nawet jeśli ta osoba uzna, że zachowaliśmy się w stosunku do niej źle, nie fair. Nie jesteśmy w stanie uratować całego świata. A nie ma nic gorszego jak życie w poczuciu winy, frustracji i bycie nieszczęśliwym...

W natłoku spraw i obowiązków zapominamy o sobie... Zapominamy jak to jest być szczęśliwym, spełnionym. Często mamy wyrzuty jak zrobimy sobie jakąś przyjemność. Źle myślimy o sobie, a w następstwie tego tak też postrzegają nas inni...

Moim największym błędem było to, że przejmowałam się za bardzo cudzym losem a nie swoim... Nie potrafiłam postawić granicy i oddzielić tego co dotyczyło mnie, a co innych. Wszystko przez to, że miałam nieustanne poczucie winy, że czegoś nie zrobiłam, a może zmieniło by to daną sytuacje, że zawiodłam... Nie potrafiłam zdystansować się do tego co się dzieje wokół mnie... Przytłaczały mnie oczekiwania wobec mojej osoby... Nikt jednak w tej sytuacji nie zapytał się czego tak naprawdę chcę...

Prawda jest taka, że to co osiągnęłam w życiu i to gdzie aktualnie zaszłam jest ciężką moją pracą, dokonywanych przeze mnie wyborów (mniej bądź bardziej trafnych), determinacją, wolą życia i walki o te lepsze życie... Oczywiście spotkałam wielu ludzi, którzy pomogli mi. Nigdy im tego nie zapomnę. Osoby te były kierunkowskazem na ścieżce mego życia, ale decyzja którą ścieżką mam dalej podążać zależała tylko ode mnie...

Mogłam załamać się po wypadku, nic nie robić ze swoim życiem, siedzieć zamknięta w czterech ścianach bez żadnych perspektyw, wegetując... Jednak nie chciałam tak żyć. Chciałam się usamodzielnić na tyle ile jest to możliwe, zdobyć wykształcenie, poznać kogoś kto pokocha mnie ze wzajemnością i zaakceptuje mnie taką jaką jestem, założyć rodzinę... Być po prostu szczęśliwą... Postawiłam sobie cel i małymi kroczkami starałam się każdego dnia go realizować choć wcale nie było to takie łatwe, jakby się to wydawało, lecz pełne przeciwności, wylanych łez, nieprzespanych nocy... Teraz nikt nie może mieć do mnie pretensji, że ułożyło mi się w życiu. Każdy ma do tego prawo i ja również je mam. Dlatego staram się na wiele spraw patrzeć z dystansem i podejmować właściwe decyzje, zgodne z tym co faktycznie czuję...

Dziękuje wszystkim wytrwałym czytelnikom tego posta, że dotrwali do końca. Mam nadzieję, że udało mi się ująć w słowa i przekazać wam ten mętlik myśli, który siedzi we mnie.

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie
- Krupcia :*